کد مطلب:276975 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
معنای حدیث
این حدیث كه درباره ی سیدحسنی، از امام باقر علیه السلام روایت شده، و صاحب كتاب «صراط المستقیم» آنرا بطور خلاصه نقل كرده است با آنكه بگفته ی خود مؤلف، همان حدیث غیبت شیخ طوسی علیه الرحمه می باشد، با اینحال آنگونه كه ملاحظه نمودید هم از نظر عبارت و هم از نظر معنا با نقل مرحوم «طوسی» فرق بسیار دارد. زیرا آنچه از عبارت حدیث «شیخ» استفاده می شود دو مطلب است.
مطلب اول آنكه: رهبری پرچمها در طول دوران جنگ به عهده ی سیدحسنی، و حسینی، (یعنی: حضرت مهدی علیه السلام) است، و پس از آنكه هر دو بكوفه رسیدند حسنی پرچمها را به حضرت مهدی علیه السلام تسلیم می كند.
و مطلب دوم آنكه: حسنی و حسینی، دو نفر «سید» هستند كه این دو با كمك و مساعدت یكدیگر پرچمها را از شرق و ایران، رهبری می كنند و پس از آنكه سپاهیان ایران برهبری سیدحسنی وارد كوفه گردید و حضرت مهدی علیه السلام نیز بكوفه رسید حسنی پرچم ها را تسلیم می كند و خود و یارانش با سایر كسانی كه از پیروان سیدحسینی هستند با آن حضرت بیعت می نمایند، و دلیل این مطلب آنستكه: ضمیر متصل (ه) در (یبایعونه) به جمعیت سیدحسنی و سیدحسینی مربوط می شود.
علیهذا: آنچه از حدیث كتاب «غیبت» استفاده می شود این است كه: گوئی هدایت كننده ی پرچمها دو نفر سید است بنام «حسنی» و «حسینی» و رهبر اصلی نهضت «سیدحسینی» است، ولی تسلیم كننده ی پرچمها «سیدحسنی» می باشد. و برعكس، آنچه از نقل «صراط المستقیم» فهمیده می شود این است كه: رهبر واقعی نهضت و هدایت
[ صفحه 353]
كننده ی پرچمها همان «سیدحسنی» و آنكس كه پرچمها را بامام زمان علیه السلام تحویل می دهد و با آنحضرت بیعت می نماید و سپاهیان و لشكریان هم به پیروی از او تسلیم حضرت می شوند «سیدحسینی» است.
مطلب اول آنكه: رهبری پرچمها در طول دوران جنگ به عهده ی سیدحسنی، و حسینی، (یعنی: حضرت مهدی علیه السلام) است، و پس از آنكه هر دو بكوفه رسیدند حسنی پرچمها را به حضرت مهدی علیه السلام تسلیم می كند.
و مطلب دوم آنكه: حسنی و حسینی، دو نفر «سید» هستند كه این دو با كمك و مساعدت یكدیگر پرچمها را از شرق و ایران، رهبری می كنند و پس از آنكه سپاهیان ایران برهبری سیدحسنی وارد كوفه گردید و حضرت مهدی علیه السلام نیز بكوفه رسید حسنی پرچم ها را تسلیم می كند و خود و یارانش با سایر كسانی كه از پیروان سیدحسینی هستند با آن حضرت بیعت می نمایند، و دلیل این مطلب آنستكه: ضمیر متصل (ه) در (یبایعونه) به جمعیت سیدحسنی و سیدحسینی مربوط می شود.
علیهذا: آنچه از حدیث كتاب «غیبت» استفاده می شود این است كه: گوئی هدایت كننده ی پرچمها دو نفر سید است بنام «حسنی» و «حسینی» و رهبر اصلی نهضت «سیدحسینی» است، ولی تسلیم كننده ی پرچمها «سیدحسنی» می باشد. و برعكس، آنچه از نقل «صراط المستقیم» فهمیده می شود این است كه: رهبر واقعی نهضت و هدایت
[ صفحه 353]
كننده ی پرچمها همان «سیدحسنی» و آنكس كه پرچمها را بامام زمان علیه السلام تحویل می دهد و با آنحضرت بیعت می نماید و سپاهیان و لشكریان هم به پیروی از او تسلیم حضرت می شوند «سیدحسینی» است.